Madem öyle bir hedefin yok bu güzel birşey. Böylece beklentiyi çok yükseltip sabırsızlık da etmezsin. Şunu düşün. Sporu hayatından çıkarırsan ne olacak? Sana kalan ekstra bir zaman kalacak ve sen o zamanı nasıl harcayacaksın? Sevdiğin hiç mi birşey yok? Koşmayı mı seviyorsun? Git koş. Bisiklet mı? Git sür. Basketbol, futbol, fitness, bb, crossfit.... Ne olursa olsun. Fiziksel efor harcayıp da sevdiğin bir alan varsa ona sımsıkı tutun bırakma. Bu işler kalori hesabına bakmaz. Sağlıklı, yeterli ve seni de mutlu olacak şeyler yemelisin. Bir hayat disiplini elde etmek zordur. Fakat elde edersen de bu sana hayatın her alanında çok iyi bir oto-kontrol sağlar. Kilolu olmak zorunda değilsin. Zayıf olmak zorunda da değilsin. "Sağlıklı" olmak zorundasın. Sadece vücut ağırlığını kullanarak spor yapman ter atman bile yeter. Eziyet gibi tabii ki gelecek. Çünkü adaptasyon diye birşey var. Birşeyi kendin için "sıradışı" birşey olmaktan "yaşam tarzı" birşey haline getirmek zordur. Ama emin ol bu hale gelince sanki yıllardır üzerinde bir ağırlık, yük ve içinde bir boşluk varmışta bunları gidermişsin gibi hissedeceksin. Spora ilk başladığımda bana saçma bile geldi. Zaman zaman durup "niye bunu yapıyorum" diye soruyordum. Yani ne diye böyle saçma birşey yapıyorum diye düşünüyordum. Düşünsene kendime "ben deli miyim durduk yere niye koşuyorum amacım ne" diye soruyordum. Ama.... "Birileri bunları seviyor hatta tutkusu olmuş. Peki nasıl" diye düşüne düşüne insanların birşeyi nasıl sevdiklerini anlamaya çalıştım. Bu süre boyunca da saçma da bulsam yapmaya devam ettim. Zerre zevk de almadım. Avel avel koştum. Taa ki bir gün hava çok güzelken ve epey rüzgar eserken çok güzel bir manzaraya karşı kolana kadar. O zaman neyi farkettim biliyor musun? Kendimi rüzgar gibi hissettim. Hızlanmışım. Farkında değilmişim. Çok derin nefes alıyormuşum. Salak gibi hiç anlamamışım. Ayaklarım yerden havalanıyormuş. Bunu hiç hissetmemişim. Ve doğada 1 tur yürümek bile herşeye değermiş bunu anladım. Eskiden böcek vb uçan hayvanlar kedi köpek ne varsa hiç sevgi göstermemişim. Korkmuşum. Elime çamur bulaşsa pislik muamelesi yapmışım. Bak. Her insanın bir doğası vardır. Neyi sevip sevmediğini bul. Bir de neler sana zor geliyorsa veya korku yapıyorsa üzerine git. Orada senin için çok iyi bir potansiyel vardır. İnsanin doğasında mutlaka ama mutlaka fiziksel aktiviteler yapmak vardır. Vücudun "gerçek anlamda" nefes almaya ihtiyacı var. Hep şu kıyaslamaya git. Birşeyler yapmak, hiçbirşey yapmamaktan iyi değil midir? Bugün birşey yaptığında, düne göre daha iyi değil midir? Spora gitmedim, çok mutluyum, iyi ki sıradan şeyler yapıp zaman öldürdüm diyebilir misin? O kalori açıkları senin için zulüm olmamalı. Çıtayı çok yüksek tutanlar için moral bozmalı. Mesela çok hacimli olacağım diyenler için. Daha doğrusu bunu en kısa zamanda yapmayı isteyenler için.
Hani o kadar güzel anlatmışsın ki soluksuz okudum be helal olsun.