Çok zor.. Gerçekten iyi ve estetik bi vucut için inanılmaz bir sabır, azim ve yıllar gerektiriyor. Tabii şansımız varsa genetik olarak bikaç adım onden başlayabiliriz. Ve siz bunca emek verirken daha bikaç aylık birinin 'ilaç takviyesiyle' sizin vucudunuzu 2'ye 3'e katlaması çok moral bozucu. Bu ilaçlar gerçektende 'game changer'.
En ufak bi cheat meal da vucudun topladığı su nedeniyle butun vucut hatları kapanıyor ( ozellikle beyaz ten olunca ) ve neredeyse o kadar emek bi hiç oluyor. Sırf bu nedenle tatilde rahat rahat yiyip içemiyorum bile.
Gerçekten bu sporu doğal olarak yapıp, iyi bir vucut elde etmiş kişiler en buyuk saygıyı hak edenlerdir benim gozumde.
Dipnot: Kesinlikle ilaç kullananlara ozenmiyorum, sporun sağlık için yapılması duluncesindeyim fakat boyle insanları gormek, sizin binbir zorlukla geçtiğiniz yollardan onların çok kısa bir surede geçmesi çok ama çok moral bozucu. Bide utanmadan alaycı bi şekilde bakışları ve tavsiye vermeleri yokmu ah ahh!
Şu cümleden sporu görüntü için yaptığın anlamı çıkıyor ki doğal yolla sağlam görüntü minimum 5-6 sene. Ha kendini spora adarsın, tüm hayatın bu olur ozaman ayrı.
Herhangi bir spor tecrübesi olmadan sadece ilaçlı "bikaç aylık biri" senin 2-3 katına çıkıyorsa sen de çok hacimsizsin demektir

Birde buna moralini bozuyorsan cidden kendini sorgulamanda fayda var. Bu sporu gerçekten kendin için yapıyorsan "diğer" insanlar umrunda olmamalı.
İkinizin de haklı olduğu noktalar var ama eksikler de var:
1-)Bu spor'un temelinde görüntü vardır, adı üstünde VÜCUT GELİŞTİRME.(Ancak vücudunu ne şekilde hayal edip, nasıl geliştirmek istediğin sana kalmış)
2-)4-5 Aylık bir periyotta genetiği iyi olan, beslenme + ilaçlara-antrenörlere çok iyi para ayırabilecek biri gayette 2-3 katına çıkabilir.
3-)Evet her ne kadar kırılmalar olsa da bunlar için moral bozmamalıyız. Ben bunun sebebini şuna bağlıyorum:
Sporcu camianın içinde kala kala bu farkı çok fazla görmeye başlıyoruz ve bu gitgide canımızı sıkıyor hele ki gündelik hayatlarımız stresli ve bunun üstüne bir şeyler yapmaya çalışıyorsak.
Ama normal insanların bulunduğu bir ortama girdiğimizde gelen övgülerle, dün üzüldüğümüz şeylere gülmeye başlıyoruz bir nevi
Buradaki kilit nokta bu düzen özellikle devamlılığı etkileyebilecek kadar kötü etkilemeye başlamışsa bu zamanlarda biraz farklı şeylere vakit ayırmanın zamanı gelmiştir. Elimizden geleni her zaman yapacağız ama size bir hesap yapayım:
Diyelim 20 yaşındayız ve 70 yaşına kadar yaşayacağız:
- 6 saat uyku(Çoğu için az bile aslında

)
- 7 saat iş/okul ( Özellikle Türkiye'de insanların %90'ı işini bayıla bayıla yapmadığı için süreye dahil ediyorum

)
- 1 saat Kişisel Bakım(Ayakkabı temizlemekten WC'ye gitmek kadar hepsi)
Bakın başka sorumluluğunuz olmadığını varsayarak gene iyimser davranıyorum(Çocuk bakma, ev temizliği, ek mesai, hastalık. Yemek yemeyi falan güzel sayarak katmıyorum gene

)
14 saat yaptı hadi gene bir iyimserlik yapayım 12 saat olsun. Gün 24 saat zamanımızın yarısı bunlara gidiyor, ne kadar zamanımız vardı:
50 yıl, çık yarısını 25.
Bundan birde yaşlı ve bitkin geçireceğiniz yılları çıkın. 20'nin altına düşecek. Peki size şunu soruyorum şu son 10 yıl ne kadar çabuk geçti ? Bir düşünün ve şimdi biraz gerçekçi olalım aslında günümüzün yarısı değilde çoğunun elimizden alınacağını hepimizi biliyoruz, şimdi tekrar düşünün 15 yıl bile yaşayabilecek misiniz ?

Korkutucu değil mi ? O yüzden hayat bir şeylere üzülmek için fazla kısa.