Sizi en cok etkileyen kitaplar

aneximandros

aneximandros

Özel Üye
Kultur-Sanat-Bilim-Seyahat basliginin cok fazla guncellenmedigini farkettim. Belki bir katkim olur diye yeni bir baslik acmak istedim. Aslinda birkac kitap basligi daha var ama burada daha cok sizi cok etkileyen kitaplari, nasil etkilediklerini, ve hangi konuda gelismek/bilgi sahibi olmak/eglenmek amaci ile okudugumuzu belirtirsek son derece faydali bir panayira cevirebiliriz burasini hep beraber.

Basligi acan kisi olarak ilk ben baslayayim. Baska bir baslikta daha bashetmistim bu kitaptan. Tanil Bora'nin takimdan ayri duz kosu adli kitabini butun futbol fanatiklerine tavsiye ediyorum. Eger siz de siradan bir taraftar tartismasinda entellektuel kivrakliklar gosterebilmek istiyorsaniz bu kitap tam size gore. Hem okumasi eglenceli, hem de son derece faydali bilgiler iceren bir derleme. Hayatimi nasil etkiledi? Universitede bir arastirma odevimi bu kitabi temel alarak yapmis ve dersten A almistim. Hic bir arastirmayi bu kadar zevk alarak yaptigimi hatirlamiyorum. Beni en cok etkileyen kitaplar arasina girmesinin nedeni ise iyi bildiginizi sandiginiz konularda bile ufkunuzu gercekten acacak kaynaklarin kitapcinin tozlu raflarinda bir yerlere sIkismis olabilecegini bana kavratmasidir.
 
Beni etkileyen kitaplar gerçekten saymakla bitmez, çocukken şu anda olduğumdan çok farklı yapıda ve dünya algılayışında bir insandım, kitapların okumasını bilen herkesi dönüştürdüğüne inanıyorum, ama beni pek çok kişiden fazla etkilemiştir kitaplar.
Aneximandros sporla ilgili bir kitaptan örnek vermiş, bende beni etkileyen onca kitap arasından spor bilimi ile ilgili bir kitapla başlayım ilk olarak.
Beden Eğitiminin Fizyolojik Esasları, isminde İngilizce'den çevrilmiş gerçekten ufkumu açan bir kitap.
En güzeli de bilinmeyen, kenara atılmış bir hazine olması, işte o zaman, pek çok önemli eserin bir kenarda okunmadan onları bulmamızı beklediklerini fark ettim.
Kitapta vücudun enerji metabolizmasi, interval çalışma, dönemsel yükleme, karbonhidrat yüklemesi, kondüsyon antrenmanları, aerobik ve anearobik sporlara yönelik antrenmanlar, sporcu beslenmesi gibi konularda ufkumu açan giriş seviyesinde bilgiler vardı.
Şunu da söylemek durumundayım, kitap çok fazla sayıda konuyu içerdiği için önemli bilgiler vermekle birlikte, her bir konu başlığı ayrı bir kitap konusuydu, bu kitap onlarca kitabı damıtıp beni aydınlatan bir kaynak olatak, ve hiç beklenmedik bir kitapçıda, iddiasız bir kapakla durduğu için beni çok etkilemiştir.
 
amin maaluf-yüzüncü ad

kesinlikle okunması lazım...
Allah'ın Kuranda yazılı 99 adı vardır....
ama önemli olan 100. adı bulmaktır...
Onun gizli adı herşeyi düzeltecek yegane şeydir....
 
Amin maalouf'un doğunun limanları, sermerkant vs... tüm kitaplarını okudum. Çok sade ama derin yazan birisi. Onun kötü kitabı bulmak mümkün değil. Çok fazla kitap okudum; ama biraz daha popüler bir kitap olarak Jack London'un tüm kitapları diyebilirim. Özellikle Martin Eden beni derinden etkileyen bir kitaptır.
 
Martin Eden, ah ah, yaş 19, kahramandan iki yaş küçüktüm okuduğumda, gençlik başımda duman, beni de çok etkilemiştir.
Hele sonunda okyanusun dibine kulaç atarak barakudaların dişleriyle canına son vermesi hala ürpertir beni.
Topluma karşı yalnız bireyin mücadelesinin hazin sonu...
Jack London benimde idollerim arasında, en güzeli de kitaplarının kahramanı gibi bir hayat yaşamış olması.
 
jean-christophe grange-şeytan yemini

taş meclisine takıp grange budur giyen bünyeler okusun?
neden çünkü şahsımca grange'ın en üst noktasıdır şeytan yemini
diğer kitaplarını okuduysamda
bu kadar etkilemedi beni...
garantim vardır. okuyupta paranoyak olmayana parası iade D:
 
Grange güzel bir yazar, ilk olarak kızıl nehirlerle tanıdım, daha ilk sayfalarda şaha kalkan bir atın nalları altında kalarak telef olan adam tasviri bu adamı sevmeme neden oldu.
En son leyleklerin göçünü okudum, gerçekten harika bir kurgusu var, şeytan yeminini duymamıştım bile, hemen edineyim. :D
 
Leyleklerin uçuşu ve kızıl nehirleri ben de okudum. Yazar su gibi yazıyor. Müthiş akıcı. Ama sonunu tam bağlayamıyor. Bu güzel kurguya ve orjinal karakterlere müthiş bir sonuç gider diye düşünüyorum. Belkide kitaptan beklentilerim arttığı için böyle düşünüyorum.
 
bu konuda yalnız değilsin
aynı şeyi bende düşündüm
okudugum her kitabında
sanki birşey oluoda adamdaki tüm yaratıcılık
sıfırlanıo
hani diyorum o ince nüansı
ben mi yakalayamadım...
ama yok yani gerçekten
büyük bi performans düşüklüğüyle
bitirio grange
kitaplarını...
 
aynen arkadaşlar, ama bence sebebi basit benim okuduğum kitaplarında sorun olayın kaynağının ve tabii buna bağlı olarak sonucun olmayacak birşeyden çıkıyor olması.
Yani manyak bir bilim adamı, kayırdığı oğlunu kurtarmak için muazzam bir düzen kurmuş, yani leyleklerle elmas taşımak mesela bir yere kadar tamam, ama sonuna geldiğinizde, afrikanın derinliklerinde labarotuar kurulmuş falan, çok abidik bir olay, bende sonunu çok ucuz buldum, ama olay örgüsü güzel, bağlayamamasını dert etmedim.
Kızıl nehirlerde öyle bence, okuyalı çok oldu ama ondada şiir gibi akan kitap sonunda dağdaki güçlü köylü çocukları çalarak soylarını sürdüren elitlerin enterikalarına bağlandığında bu ne be olmuştum, ancak kitabın sonuna değin aldığım zevki etkilemedi bu saçmalık :D yani hepimiz aynı şeyi düşünmüşüz!
 
Babamdan kalma kitaplardan etkilendiğim yazarlar babamın yazarların "kare ası" olarak yorumladığı Stephen King/Dean R. Koontz/Robert Ludlum/Clive Custler. Spesifik olarak birkaç kitap önermem gerekirse(yukarıdaki yazarlar hariç):

Dante Alighieri - İlahi Komedya

Mitch Albom - Tuesdays With Morrie http://sozluk.sourtimes.org/show.asp?t=tuesdays+with+morrie

Maxime Chattam - Kötü Ruh/Karanlığın Soluğu(diğer iki kitabı da fena değildir)

Genelde okuduğum konular uzmanlık icabı siyasi tarih/uluslararası ilişkiler tekelinde olduğu için, onlardan örnek vererek sıkmak istemedim :)
 
Aksine, ufkumuzu acacagini dusundugun ne bileyim orta dogu politikalari ustune bir kitap onersen ben cok bahtiyat olurum. Romanlardan bir turlu haz almayi beceremiyorum ben. Okuyorsun, iyi guzel de kitabi kapattiktan sonra bana geriye ne kaldi diye baktigimda, uc cumleyi gecmiyor cogu romanin kazandirdiklari. Cerez niyetine, ya da ne bileyim betimleme, kurgu, tahlin yeteneklerinizi gelistirmek icin romanlar guzel, ama bilgi acisindan cok kisitli oluyorlar(umberto ecoyu ayri tutuyorum, okurken bir de lugat lazim). Tarihi bir donemi yansitan romanlari da herhalde bu yuzden digerlerine nazaran daha cok begeniyorum.
 
aneximandros dedi:
Aksine, ufkumuzu acacagini dusundugun ne bileyim orta dogu politikalari ustune bir kitap onersen ben cok bahtiyat olurum. Romanlardan bir turlu haz almayi beceremiyorum ben. Okuyorsun, iyi guzel de kitabi kapattiktan sonra bana geriye ne kaldi diye baktigimda, uc cumleyi gecmiyor cogu romanin kazandirdiklari. Cerez niyetine, ya da ne bileyim betimleme, kurgu, tahlin yeteneklerinizi gelistirmek icin romanlar guzel, ama bilgi acisindan cok kisitli oluyorlar(umberto ecoyu ayri tutuyorum, okurken bir de lugat lazim). Tarihi bir donemi yansitan romanlari da herhalde bu yuzden digerlerine nazaran daha cok begeniyorum.
Genişletmek için tıkla...

Alamut: Fedailerin Kalesi-Wladimir Bartol

bu kitabı okuduktan sonra biçok şey kalacak sende...
iki üç cümleden fazlası var bilgi dagarcıgı açışından...
hasan sabbah ömer hayyam!ın en yakın arkadasının
savaş yolculuğu...:)
 
Roman var birde DEV Roman var bence, yani mesela Dostoyevski'nin Budala'sı, Suç ve Ceza'sı, Karamazof Kardeşleri sadece karakter tahlilinden çok öte, toplumu inceleme ve değerlendirme de, varoluşa derinlik katan etik değerleri sorgulamada bence ilah kitaplar.
Samimiyetle söyleyim, çocukken Freud, Dostoyevski neden bir dev olarak görülüyor, neden bu kadar bahisleri geçiyor diye merak ederdim, abim de çok okuyan hatta inanılmaz okuyan bir insan olduğu için ondan önemli fikir adamları ve yazarları duyardım, bir film den bahsedilirken, Freud'a göndermeler yapıyor yazısını o kadar çok film için okurdum ki bu adam ne yapmışta efsane olmuş diye merak ederdim.
Freud'u inceledikçe, hakkında okudukça mesela karşıma Nietzche ve Dostoyevski çıktı, Dostoyevski için Freud'un araştırmalarla bulduklarını dahiyane sezgisi ve gözlem gücüyle bulduğu söylenirdi, gerçekten Freud'u ve Dostoyevki'yi bir arada keşfedince bu yazılanlara hak verdim.
Zaten Stephen Zweig'in Freud ve Dostoyevski biyografileri hep birbirine atıflarda bulunuyordu.
Bence DEV roman zaten sadece olay ve kişileri okuması zevkli bir şekilde bir araya getirmekle mümkün olmuyor, tıpkı baş yapıt bir filmin izlemesi zevkli, keyifli anlatımlı bir olaylar bütünü olmadığı gibi.
Daha büyük bir işe soyunması gerekiyor, 10 adamla bile olsa onların üzerinden bir çağı, toplumu, felsefeyi anlatabilmesi, gözümüzde canlandırabilmesi.
Büyük Rus yazarlarda bence bu özellik var, kişilerden öte karakterlere, olaylardan öte olgulara, ortamlardan öte toplumlara uzanıyor olması.
Bir Raskolnikov'u, bir Peçorin'i, bir Mişkin'i tek bir insan olarak görmek mümkün değil, onların üzerinden insan değişen dünyayı, değişen insanı ve tabii kendisini sorguluyor.
Mesela Peçorin'de daha 1830'lu yıllarda oluşmakta olan İmaj İnsanını görüyoruz, Raskolnikov'da Tanrı inancını kaybedip, toplum değerlerini silip yerine birşeyler koymaya çalışan ama bunu başaramayıp dağılan sonra inançla tekrar doğan insanı görmek, Budala'da değişen zamana adapte olamayan incelikli bir ruhun, değişimi üstün bir sezgiyle algılayıp, bunu kaldıramadığı için tutunamaması...
Benim bir şansım paralel okuma konusunda bir miktarda şansla açıklanabilecek avantajlara sahip olmam, odamın yanında abime ait devasa bir kütüphane var, abiminde yönlendirmesiyle okuduğum kitapları açacak yeni kitaplar okudukça bendeki izleri derinleşti.
Madem bu kadar derine indik beni en derinden etkileyen romanlar aklımda canlanıyor şimdi,
Lermontov'un Çağımızın bir Kahraman'ı, Jack London'ın Martin Eden'ı, Scott Fitzgerald'ın Muhteşem Gatsby'si, Gogol'un Ölü Canlar'ı, Orhan Kemal'in Müfettişler Müfettişi, Gündüz Vassaf'ın anarşizme methiyesi Cehenneme Övgüsü ve durmak zor geliyor olsa da J.P. Sartre'nin Bulantısı, hepsi derinden etkiledi beni.
Enteresan bir şekilde, Bulantı'yı okumamla birlikte Varoluşçuluğun benim felsefem olduğunu fark ettim, lise 1'deydim ve bunalımdaydım, varoluşçuluğun ne olduğunu fark etmem en azından 3-4 senemi aldı, ancak sonradan dönüp baktığımda genel olarak varoluşçu yazarlara yöneldiğimi fark ettim.
Buna inanıyorum, insan bir süre sonra kendi karakterine uygun kitaplara yöneliyor, aslında bu biraz hatalı olabilir, sonuçta insan olanın üzerine gitmek kadar, kendi dışını da anlamalı, ama benim için bu böyle devam ediyor.
En son, gıcık olmak moda halini almış olsa da bence Orhan Pamuk muhteşem bir yazar ve Benim Adım Kırmızı bir başyapıt :D
 
Dostoyevski -Karamazov Kardeşler ,
Kitabı ilk elime aldıgımda baya bi kalınca bir şeydi ,
Oku oku bitmez dediğimi hatırlıyorum şimdi ,
Bir kere başladım ,4.gün bitirmiştim kitabı,
Favorilerim arasında .
 
burakula01 dedi:
Dostoyevski -Karamazov Kardeşler ,
Kitabı ilk elime aldıgımda baya bi kalınca bir şeydi ,
Oku oku bitmez dediğimi hatırlıyorum şimdi ,
Bir kere başladım ,4.gün bitirmiştim kitabı,
Favorilerim arasında .
Genişletmek için tıkla...

Şuan karamazov kardeşleri okuyorum. 780 sayfa civarı. Yazılar çok küçük; gözlüksüz okumak çok zor.Şuan 578. sayfadayım. 1 Aydır elimde, bitmek bilmiyor mübarek. Bunun kaynağı kitaba ara vermek. Vizeler girince 7 gün hiç kitap yüzü açamadım. Farkında olmadan karakterlerden ve konudan soğumuşum. Kitabı elime aldığımda karakteri tekrar tanımak durumunda kaldım. Sanki ilk başladığım zamanki büyüsü bozuldu gibime geliyor. Ben genelde birgünde başlayıp bitireceğim türden kitapları okurdum. maximum 2 gün elimde gezdirirdim bir kitabı. Ama karamazov'a yemedi bu taktik. Üstelik hızlı okuduğumu düşünürdüm. Karamazov Kardeşler'i okurken bayağı yavaşladığımı farkettim. Halbuki çok sade ve anlaşılır yazılıyor. Lügat'a bakmak zorunda da kalmadım; ama anlam veremedim neden böyle olduğunu.
 
Peyami Safa - Yalnızız kesinlikle okunmalı.. Peyami Safa nın piskolojik romanı.. Harika ruh tahlilleri var. Kitap 450 sayfa 2 günde bitirdim.. Sonu özellikle çok etkileyici rüyanıza girebilir..
 
Çocukken kibritçi kızı okumuştum. O kadar acımıştımki ağladığımı hatırlıyorum.
 
drakula dedi:
Çocukken kibritçi kızı okumuştum. O kadar acımıştımki ağladığımı hatırlıyorum.
Genişletmek için tıkla...

bunun gibi bir kitap daha küçük prens...
insanın dünyadaki yalnızlıgını ve çaresizliğini
çok güzel anlatır...
sonuç olarak ne kadar çocuk kitabı gibi görünselerde...
ikiside felsefi yanı güçlü kitaplardır
 
You must log in or register to reply here.
Back
Yukarı